Author Archives: arno

Met veel stemverheffing,  gelach en een grap kwam hij binnen. Het overleg was al begonnen. Hij kwam iets later binnen. Alle ogen gingen meteen van de teamleider naar de manager. De hele vergadering viel stil. ‘Laat je niet door mij afleiden’:  zei … Continue reading →

En toen zij dit keer aan haar nieuwe baan begon leek het de mooiste start ooit. Haar voorganger zou nog een paar maanden blijven om haar helemaal in te werken. En dat was maar goed ook want haar voorganger werkte er al ruim 20 jaar en had heeft veel in haar hoofd. Het is een prachtige functie. Ze droomde al jaren van een rol in een MT. Ze liep over van goede ideeën en plannen om nieuwe wegen te bewandelen en samen de kanteling te maken waar de hele organisatie op zit te wachten. Eerst lekker inwerken, rondkijken en rustig de lopende zaken. Tja, dan duren 3 maanden ineens best lang. Haar voorganger is een prachtig mens. Echt iemand waar niemand boos op kan worden. Ze heeft al een aantal transities in de organisatie meegemaakt en in goede banen geleid. Iedereen kent haar en zij kent iedereen. Wat kun je daar veel van leren. Respect! Dat is wat zij voor haar voelde. Respect voor alles wat ze gedaan heeft en omdat ze gewoon 3 maanden de tijd neemt om haar in te werken. En nu, na ruim een maand naast elkaar te hebben gelopen, of eigenlijk iets achter elkaar….. Nu is het voor haar wel genoeg, denkt ze heel stilletjes. Ik weet wel waar ik de belangrijkste dingen kan vinden wil nu beginnen mijn eigen weg te plaveien. Kan ik haar helpen met loslaten, met afscheid nemen van de organisatie, zodat ze alles met een gerust hart aan mij overlaat, of is het niet mijn verantwoordelijkheid hoe zij weggaat en wat ze loslaat. Hoe kan ik op mijn stoel gaan zitten als zij er nog (deels) opzit. En hoe is dat voor diegene die weggaat, heb jij jouw opvolger zelf gekozen? Zij is toch heel anders dan jij! Uit een heel ander hout gesneden, zijn ze dan helemaal klaar met mij en kan het nu eindelijk anders of …. Ik zag laatst bij een voetbalwedstrijd hoe mooi een wissel kan gaan. De basisspeler krijgt een signaal van de coach. De wisselspeler loopt warm langs de zijlijn. Er is incidenteel en vluchtig contact tussen basis en wisselspeler. Fluitsignaal. De basis speler loopt in rustig tempo naar de zijlijn. Neemt de feedback  van medespelers en publiek, draagt met een handdruk of hug zijn plek in het veld over aan de wisselspeler en bedankt het publiek. Hij gaat dan op de bank langs de zijlijn zitten. Hij staat buiten het speelveld. De nieuwe speler kan gaan schitteren. Alle ogen zijn nu op hem gericht.

Iedereen kent het wel. Van die situaties in je werk dat je denkt: ‘laat mij het maar doen’. Of ‘waarom neemt niemand hier de leiding, moet ik het maar weer doen’. Of misschien juist wel het tegenovergestelde, dat je door jouw leiding helemaal niet gehoord of gezien wordt, dat je een beetje last hebt van de hiërarchie in je bedrijf. Dat altijd alles van bovenaf opgelegd wordt en dat je het gevoel hebt dat ZE liever niet hebben dat je meedenkt!

En misschien denk je wel dat je de enige bent die daar last van heeft. Of misschien heb je al ontdekt dat er natuurlijk nog meer zijn die daar last van hebben. En misschien heb je al besloten dat je geen ‘lid meer wilt blijven’ van die club. En nu je daar zo eens bij stilstaat, besef je je misschien ook dat je dit al vaker hebt gedaan. Dat je al vaker een tijd lang je frustratie hebt vastgezet en dat er dan een moment komt dat je je niet meer op je plaats voelt. En als je je niet meer op je plaats voelt is het tijd om te gaan. Toch?

En er zijn altijd andere mogelijkheden. Want als je al vaker bent weggegaan omdat je niet op je plek zat kun je je misschien ook eens afvragen hoe het komt dat je jouw plek niet voldoende kunt ontwikkelen. Want hoe mooi zou het zijn als je jouw eigen plek zelf kan ontwikkelen, meer naar jouw voorkeuren kan vormgeven, zodat het jouw thuisbasis kan worden van waaruit jij je verder kan ontwikkelen. Soms moet je daarvoor verhuizen. Soms kun je daar een interne verbouwing voor gebruiken. Eigenlijk geldt voor iedereen dat onderzoek waar jij werkelijk staat (of hoort te staan) de eerste stap is om verder te gaan.

De winter lijkt echt achter ons. Het voorjaar knalt de grond uit! Tijd voor de grote voorjaarsschoonmaak.
Wie werd er niet een beetje chagrijnig van het weer. Na de natte zomer ook nog een slappe herfst gevolgd door een zachte winter. OK, er dreigde even een echte winter aan te komen. Maar toen de Elfstedentocht werd afgeblazen heeft niet alleen de winter de moed opgegeven. Nee, dit voorjaar moet echt anders. We gaan de tuin aanpakken, struiken verplaatsen, meer kleur planten, nieuwe terrasmeubels, eindelijk die vijver dichtgooien, de schuttingen openmaken of wat dan ook. Hebben jullie ook het gevoel dat alles dit voorjaar anders moet. En toch kom je er (nog) niet toe.

Begin dit jaar eens met het opruimen van je eigen bovenkamer. Begin met de dingen die belangrijk voor je zijn. Een goede balans tussen werk en privé vinden. Lekker gaan sporten, tijd voor jezelf creëren, een echte (1e) stap richting je doel maken. Of juist afrekenen met ingesleten patronen, wegwerken van frustraties, afscheid nemen van irritaties. Het helpt allemaal om in een vermogende stemming te komen. En met een vermogende stemming bedoelen we een stemming waarin er (nog) meer mogelijk is. En waardoor je gewoon lekkerder voelt. Lichaam en geest beïnvloeden elkaar. Toch?
Je zult zien. Het ruimt straks echt een stuk lekkerder op

gepubliceerd op 6 maart 2012